مدتی است کشورهای حاشیۀ خلیج فارس در تلاش هستند تا با ایجاد زمینه‌های روانی در ذهن خودروسازان و قطعه سازان ایرانی، بخشی از توانایی تولید آنان را به نفع صنایع کشور خویش به کار گیرند.
به گزارش خبرقطعه و به نقل از تی وی صمت، چندی است که اخباری پیرامون راه‌اندازی خطوط تولید قطعه سازان خودرو در خارج از مرزهای کشور و در کشورهای همسایه منتشر شده است و شنیده‌ها، حاکی از ان است که صنعت‌گران عرصۀ خودروسازی در کشور، تمایل بسیار زیادی دارند تا علاوه بر فعالیت داخلی، خطوط تولید خودرو را در بخش قطعه سازی، در فراسوی مرزهای ایران ایجاد کنند.
با این وجود، از همین ابتدای راه و با توجه به فعالیت بسیار اندکی که در حوزۀ سرمایه‌گذاری در زمینۀ راه‌اندازی خطوط قطعه سازی در فرای مرزهای سرزمینمان صورت گرفته است، می‌توان به این نکته نیز اشاره کرد که خودروسازان ایرانی تصمیم دارند تا با دست زدن به راه‌اندازی خطوط تولید خود در کشورهای هدف، صادرات محصولات خویش به کشورهای مختلف را گسترش داده و از این گذرگاه، به سرمایه‌گذاری فرامرزی در حوزۀ گسترش صنعت خویش می‌اندیشند.
از مهم‌ترین دلایل این دوراندیشی، می‌توان به تأمین مالی در دوران تحریم اشاره کرد. بسیاری از قطعه‌سازان صنعت خودرو در کشور، در چنین شرایطی، ترجیح می‌دهند تا محصولات خود را بدون برچسب ساخت ایران روانۀ بازارهای بین‌المللی کنند، تا شرایط وضع شده به واسطۀ تحریم در عرصۀ بین‌المللی، نتواند تأثیر چندانی بر این مراودات داشته باشد.
از دیگر اقدامات صورت‌گرفته از سوی برخی از قطعه‌سازان صنعت خودرو در کشور، می‌توان به راه‌اندازی خطوط تولید محصول در کشور ترکیه اشاره کرد. با این وجود، این دست از صنعت‌گران، پس از ورود این قطعات، که توسط خطوط تولیدی خودشان در مرزهای کشور ترکیه ساخته شده است، آن‌ها را با عنوان و برچسب تولید ایران به بازارهای هدف داخلی روانه می‌کنند.
از مهم‌ترین صنایعی که در شرایط فعلی، در بیرون از مرزهای کشور به تولید قطعه و محصول می‌پردازند و محصولات ساخت خود را به کشور وارد می‌کنند، می‌توان به صنایعی هم‌چون قطعه‌سازی خودرو و یا تولید کفش اشاره کرد.
این خطوط صنعتی، توانسته‌اند با دست زدن به راه‌اندازی شعب تولیدی در کشور ترکیه به فعالیت پرداخته و در عین این که بخشی از محصول تولید شدۀ خویش را در بازار داخلی به فروش می‌رسانند، بخش دیگری از این محصولات از طریق گذرگاه‌های مواصلاتی ترکیه، به دیگر کشورها و بازارهای هدف فرامرزی صادر می‌شوند.
چندی است که زمزمه‌هایی در خصوص ارائۀ وعده‌های مختلف اقتصادی از سوی امیران کشورهای شیخ‌نشین حاشیۀ خلیج فارس به منظور جذب قطعه‌سازان ایرانی به گوش می‌رسد و این کشورها در تلاش هستند تا با ایجاد زمینه‌های روانی در ذهن خودروسازان ایرانی، بخشی از توانایی تولید آنان را به نفع صنایع کشور خویش به کار گیرند.
نکتۀ مهم در سرمایه‌گذاری صنعتی، و به ویژه در خصوص وضعیت کنونی صنعت قطعه سازی صنایع حمل‌ونقل در کشورمان این است که بخش عمدۀ تولیدکنندگان اعتقاد دارند که نخستین پله در مسیر جذب سرمایۀ سرمایه‌گذاران، جلب اعتماد، توجه و امنیت خاطر آنان است و همواره، وجود امنیت اقتصادی، به هر شکل ممکن و در هر زمینه‌ای موجب خواهد شد تا سرمایه‌گذاران، با آرامش خاطر بیشتری به سرمایه‌گذاری بپردازند تا از همین گذرگاه، بتوانند در رسیدن به «سود»، که به عنوان نخستین و مهم‌ترین هدف سرمایه‌گذاری تعریف شده است، دست یابند.
آمارها و شواهد حاکی از آن است که چندی پیش، برخی از کشورهای همسایه، در صدد برآمدند تا با خرید برخی از کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی ایرانی، مالکیت آن‌ها را به نام خود بزنند، تا با تخصیص سرمایه و اعتبار لازم، بتوانند بهره‌های کافی را جهت پیشرفت صنعت کشور خویش از خطوط تولید ایرانی ببرند، اما این رقم، در حد و اندازه‌ای نبود که نیاز به پرداخت رسانه‌ای داشته باشد.
از مهم‌ترین محرک‌هایی که به منظور جذب سرمایۀ سرمایه‌گذاران ایرانی در این میان، به عنوان ابزاری محرک در جهت جذب سرمایه به شما می‌آمد، ارائۀ مشوق‌های گستردۀ صنعتی بوده است که از سوی کشورهای میزبان به سرمایه‌گذاران ایرانی وعده داده شده بود.
یکی از مهم‌ترین بسترهایی که در بازۀ زمانی فعلی، می‌توانند سرمایۀ بخش صنعت تولیدی قطعات مورد نیاز خودرو را از کشور خارج سازد، راه‌اندازی خطوط تولید خودروهای برقی در کشورهای حاشیۀ خلیج فارس است.
می‌توان گفت که مناطق امیر نشین این کشورها، تمایل زیادی به جذب اعتبارات از سوی سرمایه‌گذاران ایرانی دارند و به دلیل این که تولید خودروهای برقی، که آلودگی‌های زیست‌محیطی کمتری ایجاد می‌کنند، در اولویت صنعتی این کشورها قرار گرفته‌اند، تمایل دارند که پای سرمایه‌گذاران ایرانی را به بازار تولید خودروهای داخلی کشورشان باز کنند.
از عربستان سعودی، می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین کشورهایی یاد کرد که به دلیل حجم انبوه زائران حج و نیاز گسترده و روزافزون آنان به وسایل جمل و نقل، همواره به دنبال این است که تولید اتوبوس‌های کم‌مصرف را، به عنوان یکی از مهم‌ترین رویکرد‌های تولید خودرو در این کشور قرار داده و در پی جذب قطعه سازان برای تأمین قطعات مورد نیاز خویش، حتی خارج از مرزهای این کشور باشند.
عمان نیز از دیگر کشورهایی است که به منظور جابجایی گردشگر، نیازمند توسعۀ خطوط و منابع داخلی حمل‌ونقل است و از این جهت که جمهوری‌اسلامی‌ایران، یکی از موفق‌ترین کشورهای منطقه در حوزۀ تیراژ بالای اتوبوس‌های درون‌شهری است، می‌تواند مبدأ بسیار مناسبی به منظور تأمین نیازهای داخلی خطوط حمل‌ونقل در این کشورها به شمار آید.
اگر بخواهیم این موضوع را به عنوان یکی از مهم‌ترین موضوعات اقتصادی و صنعتی روز به حساب آوریم، باید به سراغ کارشناسان متخصص این حوزه برویم و از آنان بپرسیم که خروج قطعه سازان از صنعت خودروسازی کشور، چه تأثیراتی می‌تواند بر روی پیشرفت این صنعت داخل مرزهای کشور گذاشته و چگونه می‌توان زمینه‌هایی را فراهم آورد تا قطعه سازان داخلی، بر تولید و ارائۀ آن به بازار مصرف داخلی تمرکز کنند، نه خروج کامل از کشور.