وقت عذرخواهی از اشتباهات در سیاستگذاری خودرویی فرا رسیده است
کد خبر : ۵۲۶۰ | تاریخ انتشار : ۲۱-۰۸-۱۴۰۴ - ۱۲:۰۵ | مدت مطالعه: |
نسخه چاپی
حسین مقیسه، کارشناس صنعت خودرو، با انتقاد از عملکرد برخی نهادها در حوزه سیاستگذاری خودرو گفت: «گاهی باید مردانه اشتباه را پذیرفت.»
وی اظهار کرد: «وقتی نهادی با عرضه خودرو در بورس مخالفت کرد، اما یک مجموعه خصوصی توانست تنها با عرضه ۳۰ دستگاه خودروی وارداتی در بورس، برای هر خودرو بهطور میانگین چندصد میلیون تومان سود بهدست آورد، پرسش سادهای مطرح میشود: آیا وقت عذرخواهی نرسیده است؟ تا آنان که با سخنان پوپولیستی و شعارگونه، در برابر عرضه خودروهای با عمق داخلیسازی بیش از ۸۰ درصد در بورس کالا ایستادند و نتیجهاش تراز منفیتر و کاهش توان نقدینگی خودروسازان بزرگ کشور شد، نباید صادقانه بگویند اشتباه کردیم؟»
مقیسه افزود: «وقتی شورای رقابت افزایش حداقل ۲۵ درصدی قیمت را تصویب میکند، اما تصمیمگیر اصلی بیش از یک تا دو ماه اعلام رسمی آن را به تعویق میاندازد و سپس، وقتی خودروساز ناچار میشود برای حفظ بقا همان مصوبه شورا را اجرا کند، همان نهاد با سر و صدای رسانهای، او را روانه تعزیرات میکند — آیا این رویکرد عادلانه است؟»
به گفته این کارشناس، نهادی که با این اشتباهات مرگبار موجب کاهش ۲۰ تا ۳۰ همتی نقدینگی در هر خودروساز شده، باید پاسخگو باشد — و البته عذرخواه.
وی در ادامه تصریح کرد: «در میانهی شرایط دشوار اقتصادی و حتی در “جنگ ۱۲ روزهی” اخیر، تصمیم به کاهش تعرفه واردات خودرو از ۱۰۰ درصد به ۲۰ درصد گرفته شد؛ بدون آنکه به کسری بودجه یا پیامدهایش برای تولید داخل اندیشیده شود. آیا واقعاً کسی توانسته با این تعرفه وارد کند؟ آمار آینده پاسخ خواهد داد.»
مقیسه ادامه داد: «وقتی تعرفه واردات خودروهای مشابه تولید داخل به ۲۰ و نهایتاً ۴۰ درصد کاهش مییابد، اما تعرفه واردات قطعات و مواد اولیه برای تولیدکننده داخلی همچنان بالاتر است، آیا جز این است که این سیاستها تولید را تضعیف و واردات را تشویق میکند؟»
او در پایان با طرح پرسشی گفت: «مگر میشود کسی در آزمونی تستی، تمام گزینهها را اشتباه بزند؟ اما اینهمه اشتباه را چه کسی تاوان میدهد؟ قطعهساز؟ خودروساز؟ سهامدار؟ جامعه کارگری؟ یا در نهایت، اقتصاد ملی که باید بار همه این خطاها را به دوش بکشد و با بحران نقدینگی، ورشکستگی و بیکاری فزاینده دست و پنجه نرم کند؟»
مقیسه در پایان تأکید کرد: «و نفعش برای چه کسی است؟ سؤالی فلسفی و البته عمیق. در حد عقل ناقص من پاسخش نمیگنجد. بگذاریم اهلش بزودی پاسخ خواهند داد… منتظر میمانیم، امید داشته باشیم این انتظار موجب فروپاشی هر آنچه هست نشود.