جلالی افزود: حتی صادرات قطعه به روسیه نیز مراحل سختی دارد و گمرک آن قوانین بسیار دشواری برای ورود کالا به روسیه اعمال می‌کند.
جلالی خاطر نشان کرد: بعضی خودروسازان بین‌المللی مانند رنو در روسیه کارخانه دارند و اگر قطعه‌سازان ایرانی بتوانند به این شرکت‌ها وصل شوند، شاید بتوان از این طریق به دیگر کشورها قطعه صادر کرد.
وی عنوان کرد: مشکل ارتباط قطعه‌سازان ایرانی با فعالان صنعت خودرو در روسیه این است که بعد از صادرات قطعات به این کشورها، پول از طریق بانک ملی در مسکو حواله می‌شود و برای دولت ایران، این یورو، ارزش یوروی اروپا را ندارد.
وی افزود: در عین حال به صادرکننده اجازه داده نمی‌شود با این یورو واردات انجام بدهد و باید به قیمتی که دولت اعلام می‌کند این ارز را به او بفروشد.
این قطعه‌ساز که سابقه صادرات قطعه به روسیه را دارد گفت: نکته دیگر این است که برای صادرات قطعات خودرو به روسیه باید حتما فردی که به امور آشنا باشد و ارتباطات خوبی در آن کشور داشته باشد با صادرکننده قطعه در تعامل باشد تا امکان صادرات قطعه فراهم شود. در واقع صادرات قطعه به کشور روسیه کار آسانی نیست.
جلالی درباره افزایش قیمت مواد اولیه و ثابت بودن نرخ قراردادها با روسیه گفت: از آنجا که کالا به صورت ارزی به خریدار روس فروخته می‌شود، با بالا رفتن قیمت مواد اولیه در ایران، مشکلی برای تامین هزینه‌های تولید ایجاد نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: خرید از چین برای روسیه جذابیت ندارد، چراکه فاصله روسیه تا چین زیاد است.
وی اضافه کرد: علاوه بر آن قیمت کالاهای چینی افزایش داشته است و خرید از این کشور برای روسیه صرفه قبلی را ندارد، بنابراین به لحاظ لجستیک و قیمت، ایران مزیت رقابتی نسبت به چین در صادرات به روسیه دارد.
جلالی تاکید کرد: روسیه در بحث کیفیت بسیار حساس است و قراردادهای دقیقی منعقد می‌کند. بنابراین برای صادرات قطعه به روسیه باید توجه داشت که در صورتی که قطعه‌ساز امکان تامین کیفیت یکنواخت مطابق با قرارداد را دارد برای صادرات به روسیه اقدام کند.
وی با بیان اینکه استارت و دینام از جمله قطعاتی است که به روسیه صادر می‌شود، اظهار کرد: قطعه‌سازان روسی از قطعه‌سازان ایرانی قوی‌تر نیستند و بنابراین نیازی به سرمایه‌گذاری آنها در ایران برای انتقال تکنولوژی و… نیست و شاید بیشتر محتمل باشد که قطعه‌سازان ایرانی در روسیه سرمایه‌گذاری کنند.