تبعات سوییچ کردن از تولید خودروهای بنزینی به برقی چیست؟

خودروهای برقی در دنیا به سرعت در حال ترند شدن هستند و آمار فروش آنها روزانه بیشتر می شود. با توجه به ظرفیت بازار جهانی، هرچه فروش خودروهای برقی بیشتر می شود، عرضه و فروش خودروهای احتراق داخلی کاهش پیدا می کند. در ایران هم مدتیست که صحبت هایی از عرضه خودروهای برقی شنیده می شود. اما تغییر مسیر ناگهانی از تولید و عرضه خودروهای بنزینی به سمت برقی چه تبعاتی می تواند روی قطعه سازان و زنجیره تامین ما داشته باشد؟

به گزارش خبر قطعه، تفاوت فنی خودروهای برقی با درونسوز باعث شده تا ماهیت وجودی بسیاری از قطعه سازان در آینده در خطر باشد. به عبارت دیگر قطعه سازانی که تا به امروز اجزای فنی خودروهای احتراقی را تولید می کردند، از این پس دیگر جایی در دنیای خودروهای برقی ندارند. قطعا تغییر رویکرد ناگهانی موجب نابودی صنعت قطعه سازی و چنین قطعه سازانی می شود.

قطعه سازان فنی می بایست با سرمایه گذاری زمینه فعالیت خود را تغییر دهند و به سمت تولید قطعات دیگری از خودروهای برقی حرکت کنند. از طرف دیگر پیچیدگی فنی خودروهای برقی به مراتب نسبت به خودروهای بنزینی کمتر بوده و تنوع قطعات آنها محدودتر است. بدین ترتیب رقابت در بین قطعه سازان به مراتب بیشتر می شود و می توان گفت که دیگر قطعه ساز تک سورس نخواهیم داشت.

اما نکته ای که در خصوص خودروهای برقی باید به آن توجه کرد، نقش پر رنگ شرکت های تکنولوژی و تولید کننده تکنولوژی است. به دلیل سادگی فنی خودروهای برقی و دانش فنی بالای شرکت های تکنولوژی، می توان گفت که تولید خودروهای برقی تا حد زیادی به این شرکت ها وابسته است. به بیان ساده تر، در عصر خودروهای برقی، تقریبا باید تولید قطعاتی مانند الکترو موتور و باتری خودروهای برقی را فراموش کرد و به سمت تولید قطعاتی مانند بدنه، شیشه، تریم داخل، صندلی، چراغ، اکسل، رینگ، لاستیک و قطعات غیر فنی حرکت کرد.

البته باید بررسی کرد که آیا مونتاژ ادوات فنی خودروهای برقی در ایران مانند پک باتری و الکتروموتور ارزش افزوده دارد یا خیر. در صورت داشتن ارزش افزوده، تولید آنها در ایران دور از ذهن نیست. اما بازار خودروهای ایران به یک پل ارتباطی بین خودروهای درونسوز بنزینی و برقی نیاز دارد. خودروهای هیبریدی می توانند نقش این پل ارتباطی را ایفا کنند. خودروهای هیبریدی خود دارای دو مدل مختلف هیبریدی معمولی و پلاگین هیبریدی هستند که هر دو کمک زیادی به کاهش آلودگی هوا در سطح شهرها می کنند.

خودروهای هیبریدی و پلاگین هیبریدی از این جهت مانند پل بین خودروهای بنزینی و برقی عمل می کنند که ضمن بهره گیری از موتور برقی و پک باتری، همچنان موتور بنزینی در آنها حفظ شده اند. بدین ترتیب قطعه سازان فنی می توانند ضمن تولید ادوات برای موتور احتراقی، نسبت به تحقیق و توسعه برای تولید قطعه برای موتورهای برقی و پک باتری نیز اقدام کنند. البته سرمایه گذاری های صورت گرفته در دنیای خودروهای برقی، به هیچ عنوان رقم کوچکی نیست و قطعه سازان در شرایطی که مطالبات آنها از سوی دو شرکت ساپکو و سازه گستر پرداخت نمی شود، یقینا امیدی نسبت به توسعه دارند. ضمن اینکه سرمایه گذاری و هزینه تحقیق و توسعه برای تولید خودروی برقی، بسیار از سقف صنعت خودروسازی ما بالاتر است.

به همین جهت نیاز است تا یک شریک خارجی در کنار خودروسازان و قطعه سازان ما درست مانند زمانیکه رنو با صنعت خودرو و قطعه سازان ما همکاری می کرد، حضور داشته باشد. در این شرایط حجم سرمایه مورد نیاز کمتر شده و انتقال دانش نیز صورت می گیرد. البته پیش بینی می کنیم که قطعه سازان در عصر خودروهای برقی برای بقا مجبور به ادغام با یکدیگر شوند. بدین صورت که چندین هاب قطعه سازی شکل گیرد. چراکه تنوع قطعات خودروهای برقی به مراتب کمتر بوده و ادغام چند شرکت با یکدیگر نیاز آنها را به سرمایه گذاری کاهش داده و تا حد زیادی از هزینه سربار آنها می کاهد.

در صورتی که تصمیم عجولانه در خصوص سوییچ کردن روی تولید و عرضه خودروهای برقی گرفته شود، یقینا صنعت خودروسازی و قطعه سازی با تبعات سنگینی مواجه می شود و بسیاری از قطعه سازان توان بقا در این شرایط را نخواهند داشت.