چرا خودروساز سورس های موازی برای تامین قطعه ایجاد می کند؟

انباشته شدن مطالبات قطعه سازان از خودروسازان داخلی باعث شده تا خودروسازان به هر روشی برای اینکه خطوط تولید آنها ضربه نخورد متوسل شوند. البته این روش به نفع قطعه سازان نیست، بلکه تنها عضوی که از آن سود می برد خودروساز است. در بیشتر مواقع خودروساز نسبت به ایجاد یک سورس موازی برای قطعه ساز اقدام می کند که این موضوع هم به ضرر صنعت خودرو و هم به ضرر قطعه سازیست.

به گزارش خبر قطعه، بدعهدی خودروسازان داخلی در پرداخت مطالبات قطعه سازان موضوع جدیدی نیست. زمانیکه مطالبات قطعه سازان از خودروسازان زیاد می شود و عملا قطعه ساز دیگر سرمایه ای برای ادامه دادن تولید ندارد، خودروساز نسبت به ایجاد یک سورس موازی اقدام می کند. این سورس ها الزاما قطعه ساز خودرویی نبوده و با این بازار آشنا نیستند. صرفا با پیش پرداختی که از خودروساز دریافت می کنند خطوط تولید خود را تجهیز کرده و خودروساز را تامین می کنند. اما آینده چندان روشنی مقابل این قطعه سازان هم نیست.

چراکه خودروساز همان اقدامی را با این سورس های دوم و سوم می کند که ابتدا با سورس اول کرده بود. در واقع مطالبات آنها را هم پس از مدتی دیر پرداخت می کند و زمانیکه سرمایه کافی برای تولید نداشته باشند، به سراغ سورس های قبلی باز می گردد یا باز هم سورس جدید اضافه می کند. چنین اقداماتی سبب غیر یکنواختی کیفیت خودروهای تولیدی شده و موجب کاهش کیفیت خودرو هم می شود.

مهرداد آلان مدیرعامل سیف صنعت در خصوص وجود سورس های موازی در تامین قطعات خودروسازان گفت: انتظار می رود که قطعه سازان در خصوص ورود به زنجیره تامین خودروسازی در زمانیکه سورس موازی وجود دارد، از انجمن قطعه سازی مربوطه مشاوره بگیرند. اما متاسفانه قطعه سازان در این شرایط با هدف کسب سود و بدون مشورت با انجمن های قطعه سازی مرتبط نسبت به عقد قرارداد با خودروساز اقدام می کنند و در دامی که خودروساز برای آنها پهن کرده گرفتار می شوند.

مدیرعامل سیف صنعت در ادامه بیان کرد که گاهی اوقات هم خودروساز به سراغ پیمانکارانی می رود که قطعه ساز تولید برخی از اجزای قطعه مورد نظر را به صورت Out Source به آنها واگذار کرده و آنها را برای تبدیل شدن به سورس موازی تشویق می کند. به عبارتی از یک کارگاه ضعیف و کوچک زیر پله ای سورس ایجاد می کند. متاسفانه همین اقدام گاها از سوی برخی از قطعه سازان نیز صورت می گیرد و آنها در رقابت با دیگری اقدام به ایجاد سورس موازی می کنند که این به ضرر قطعه سازان است.

گاهی اوقات هم خودروساز به سراغ قطعه سازان قدرتمندی می رود که اتفاقا لایق وجود در زنجیره تامین هستند و از آنها به عنوان سورس موازی استفاده می کند. نقطه منفی این اقدام در اینجاست که قطعه سازان فعال در سورس های موازی به جای اینکه در کیفیت با یکدیگر رقابت داشته باشند، در کاهش قیمت و بی کیفیتی با یکدیگر رقابت خواهند داشت و این فرهنگ بد توسط خودروساز پایه ریزی شده است.

آلان در ادامه گفت که برخلاف برخی از قطعات که خودروساز برای تامین آنها با ۱۰ سورس موازی فعالیت می کند، برای برخی دیگر سرقفلی ایجاد کرده و تنها با یک سورس داد و ستد می کند و به هیچ عنوان اجازه ورود سورس دیگری را نمی دهد. اگر هم قطعه سازی قصد داشته باشد تا به عنوان سورس دوم ورود کند، باید کفش آهنینی داشته باشد تا بتواند تاییده های لازم خودروساز را دریافت کند و در آخر نیز پس از صرف وقت و هزینه، خودروساز اجازه ورود به قطعه ساز را به عنوان سورس موازی نمی دهد و حیاط خلوت برخی از قطعه سازان را خراب نمی کند.

خودروساز با اضافه کردن سورس موازی برای تامین قطعه در واقع برای خود زمان می خرد تا بتواند بدهی به زنجیره تامین را پرداخت کند. اما اگر قطعه سازان هوشمندانه عمل کنند و گول بازی خودروسازان را نخورند، جلوی ایجاد سورس های موازی گرفته می شود و آنگاه برای اینکه خطوط تولید خودروساز در تیراژ بالا فعال باشند، خودروساز مجبور به پرداخت مطالبات قطعه ساز می شود. در همین موضوع به اهمیت وجود نظام Tiering برای تامین قطعه هم پی می بریم که در مطالب جداگانه به مزایای نظام تامین Tiering و تامین کننده Tier 1 پرداخته بودیم.